எழுத்தாளர்: மனோஜ் குமார்
தெருவோரம் துணிகளை தைத்து கொண்டிருப்பதை பார்த்த அபிராமி அவனிடம் சென்றாள். அவன் ஒரு ஏழை தையல்காரன் என்பது அவனது இட அமர்வு சொல்லியது.
அவனுக்கு எங்கிருந்தோ ஒரு அழைப்பு வந்தது. அவன் பேசிய பேச்சுக்கள் அபிராமியின் காதுகளில் விழுந்தன. அபிராமிக்கு அவசரமாக வெளியே போகவும் வேண்டும்.
தையல்காரன் அவசரம் புரியாமல் பேசிக்கொண்டிருந்தான். ஒருவழியாக அவன் அலைபேசியை துண்டித்த போது அபிராமி பேச ஆரம்பித்தாள்.
“அண்ணே! எனக்கு உடனடியா இருபது ஷர்ட்ஸ் ரெண்டு நாள்ல தெச்சி கொடுங்க. நாளைக்கு சாயங்காலத்துக்குள்ள வேணும் முடியுமா..?” தையல்காரனிடம் தனது அவசரத்தைச் சொன்னாள் அபிராமி.
“மேடம்! இது மூணு நாள் வேலை. இது எப்படி ரெண்டு நாள்ல முடியும்? இதோட மத்த கஸ்டமர்ஸ் வேற எனக்கு துணி தெய்க்க கொடுத்திருக்காங்க!” தையல்காரன் அபிராமியிடம் தன் நிலைமை எடுத்துச் சொன்னான்.
“நாளைக்கு சாயங்காலத்துக்குள்ள நான் கேட்ட இருபது ஷர்ட்ஸை தெச்சி என் வீட்டுக்கு எடுத்துட்டு வர்ற…! இந்த துணிகள் எல்லாம் ஒரு அனாதை தொண்டு நிறுவனத்துக்கு குடுக்கிறதுக்குத்தான். மாட்டேன்னு சொல்லிடாதீங்க ” தையல்காரனிடம் சொல்லிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு புறப்படத் தயாரானாள் அபிராமி.
“சரிங்க மேடம்!” மறுப்பு தெரிவிக்க முடியாமல் பதிலளித்தான் தையல்காரன்
மறுநாள் மாலை வேளையில், அபிராமி தைத்து தர சொன்ன இருபது துணிகளை தைத்து விட்டு, அவள் வீட்டிற்கு சென்றான் தையல்காரன்
“மேடம் இந்தாங்க! நீங்க கேட்ட இருபது ஷர்ட்ஸ்” தையல்காரன் கொண்டு வந்த பார்சலை அங்கிருந்த மேசை மீது வைத்தான்.
“ஒரு ஷர்ட் தைய்க்க 300/- ரூபாய். ஆக மொத்தம் இருபது ஷர்ட்ஸ் தெச்சதுக்கு 6,000/- ரூபாய் பில்” என்று ஒரு துண்டு காகிதத்தில் எழுதி அபிராமியிடம் நீட்டினான் தையல்காரன்.
அபிராமி அந்த துண்டை வாங்கிவிட்டு தையல் கூலிக்கான பணம் ருபாய் பத்தாயிரமாக கொடுத்தாள். அவன் எண்ணிப் பார்த்துவிட்டு, மீதிப்பணம் நான்காயிரத்தை திருப்பி நீட்டினான்.
”இந்த,4000/- ரூபாய் நீங்களே அட்வான்சா வெச்சிடுங்க. மறுபடியும் எனக்கு தைய்க்கணும். துணி வாங்கி நாளைக்கோ இல்ல நாளை மறுநாளோ கொண்டு வந்து கொடுகிறேன்”
“ரொம்ப நன்றிங்க மேடம்!” நன்றி கூறிவிட்டு, அந்த இடத்தை விட்டு மகிழ்ச்சியுடன் சென்றான் தையல்காரன்
இதைப் பார்த்த அபிராமியின் கணவன் சங்கருக்கு மிதமான கோபம் வந்தது.
“ஏம்மா! அந்த தையல்காரன் கேராப் பிளாட்பாரம். அவனுக்கு அட்வான்ஸ் குடுக்கிறியே, நாளைக்கு பணத்தோட எஸ்கேப் ஆயிட்டா எங்கே போய் தேடுவ…” அபிராமிக்கு லேசான புன்னகை வந்தது.
”அவனைப் பார்த்தா ஏமாத்துற முகம் மாதிரியா தெரியுது. நான் பணம் அட்வான்சா குடுத்ததுக்கும் ஒரு காரணம் இருக்கு. நேத்து நான் காலையில துணி தைக்க கொடுக்க போனப்போ, அவன் போன்ல ஸ்கூல் பிரின்சிபால் கிட்ட அழுவுறதை கேட்டேன். அவன் பையன் ஒரு பிரைவேட் ஸ்கூல்ல படிக்கிறான். அங்க பீஸ் கட்ட நாளைக்கு தான் கடைசி தேதி. நாளைக்குள்ள, பீஸ் கட்டலனா அவன் பையனை கிளாஸ்ஸுகுள்ள சேர்க்கமாட்டாங்க. அந்த ஸ்கூல்ல படிக்க விடமாட்டாங்க. நான் நேரடியா உதவி செஞ்சா அவன் ஏத்துக்காம போகலாம். அதனால தான் இந்த வகையில, மறைமுகமா அவனுக்கு அட்வான்சா பண உதவி செஞ்சேன்.’’ அபிராமி பதிலளித்தாள்
“அபி! நீ என் பொண்டாட்டினு சொல்லிக்க பெருமை படுறேன்” சங்கர் அவளை புகழ்ந்து தள்ளி மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் கட்டிப்பிடித்து முத்தமிட்டார்
இருவரும் சேர்ந்து மகிழ்ச்சியுடன் அந்த தையல்காரன் தைத்து கொடுத்த இருபது சட்டைகளை எடுத்துக்கொண்டு, தனியார் தொண்டு நிறுவனத்துக்கு தானமாக கொடுக்க புறப்பட்டார்கள்.
முற்றும்.
ஒரு பக்க கதை போட்டியில் கலந்து பரிசை வெல்லுங்கள்!
மேல் விபரங்களுக்கு:
