குப்பை என்னும் கதை,
நினைவில் நிற்கும்
வார்த்தைகள் இல்லாத,
ஒரு பரிதாபம்.
காலத்தின் சுழலில்,
கண்ணீர் ஒன்று போல,
கண்ணோட்டம் இழந்த,
நம் மாநகரின் சிரிப்பே.
மலம்,
மண்,
கழிவுகள்,
குப்பையின் முகம்,
கழகத்தின் காற்றில்,
அது பேசுகின்றது.
பழனில் உயிரோடு,
தீராக் குரல் போல,
மனிதனின் மறுபடியும்,
தேவையை கேள்விப்படுகிறது.
மண்ணில் வாழ்ந்தால்,
பூங்காற்று போல,
குப்பை எடுப்போம் என்றால்,
புதுமை வரும்.
விடுதலைப் பெற,
நாம் ஒன்றுபட்டால்,
குப்பை அல்ல,
நீங்களும்,
நாம் ஒரு கதை.
அம்னா இல்மி
