வாரம் நாலு கவி

உறவும் ஊரும் ஒன்றாய் இணைந்தே  உறவொன்றினை உருவாக்கிட ஒன்றாய் இணைத்தேஇருவேறு மனங்களை ஒருமனதாய் ஒன்றாக்கியேஇருமனமொத்தே ஒருமித்திட திருமணம் செய்வித்தேஇணைந்து வாழவே இணைத்து…

அனைத்தையும் அகப்படுத்தும் அஃறிணை ஆகாதுஆண்டவனீன்ற ஆறறிவின் ஆன்மா அருகிடாதுஐம்புலனடக்கி அகத்துக்குள் அகத்திற்கு அணையிட்டுஇப்பிறப்புப் பாதையில் இவளே(னே) எந்துணையெனகொட்டும் மேளம் எட்டுத்திசையும் கட்டியஞ்சொல்லகற்பினறம்…

மனங்கள் பொருந்திய மணவாழ்க்கை செழிக்க நீங்காத அன்பெனும் நிறை செல்வம்நீடிக்கும் நம்பிக்கை நங்கூரமாய் நிலைக்கும்காரணங்கள் நூறு சண்டைக்கு வழிவகுக்கஒரே ஒரு காரணம்…

கண்கள் நோக்க மனங்கள் இணைய காதல் வாழ்க்கை மலர்ந்தது அன்று!செய்யும் தொழிலில் துணையாய் நிற்க தன்னில் பாதியாய் பார்த்தால் நன்று!சரிசமம் என்று…

பதினாறும் பெற்று பெருவாழ்வு வாழ அருளும் இரு மனங்கள் பிணைக்கும் இனிய பந்தமாம் திருமணம் இருகுடும்பங்களின் உறவுப் பாலமாய் அமையசடங்குகள் சம்பிரதாயங்கள்…

உணர்ச்சிகளுக்கு வடிகாலிட்டுஉறவுகளும் துளிர்த்திட …குடும்பம் என்பதற்குகுதூகலமாக  விடையளிக்க …கானல் நீராகும்காதலுக்கு முடிவுரையெழுதிட ….பொறுப்புகளை கொடுத்துபுரிய செய்திடமணநாள் இலட்சியம்மகவென தவழ ….ஆயிரம் பொய்களினூடேஆரம்பமாகுது…

இரு மனம்..!! இரு மனம்இணைவதைதிரும(ன) ணம்…!! இருஉடல்ஒரேஉயிர்…! திருமனத்தின்இலக்குஒரேமனம்…! திருமணத்தின்அடிப்படைகாதல்மட்டுமே…! திருமணங்கள்சொர்க்கத்தில்நிச்சயக்கபடுவதில்லை…! காதல்இல்லாமல்திரும(ன) ணம்இல்லை…!! ஆர் சத்திய நாராயணன்

கவிதைகளை  புலனத்திற்குள் சேமித்துகாதல் தூது விட்டுவிழிகளால் ரசிக்க விட்டுகுறுஞ்செய்திகளில் வெட்கப் பட்டுமுத்த முகவடிகளை பரிமாறிபுலனத்தோடு முற்றுபெற்றது புலனக்காதல்…! அனுஷாடேவிட்

வண்ணமில்லா வெண்காகிதமாய் நின்றேன்..அவனவளை தூரிகை வண்ணமாய்.. ரசனை மொழிகளில் தேன்கவிதையாய்..காதல் வலிகளை வரிகளாய்..கிறுக்கல்களில் தன்னுணர்வை ஓவியமாய்..என்னை மின்னிட வைத்தான்..அவள் கைகளில் பூவிதழ்காகிதமாய்…

தனக்கொரு வீடென படம் வரைந்த மகனிடம் எங்களுக்கான அறை எங்கென கேட்டாள் அம்மா…பாட்டி தாத்தா நம்முடன் இல்லையே நாம் மட்டும் தானே…