வாரம் நாலு கவி

கொடிது கொடிது வறுமை நெடிது இளமையில் வறுமை ஆட்சிகள் மாறியும் தொடரும்காட்சிகள் வறுமை இடரும்இருப்பது பொதுவாய்ப் போதலில்துறப்பது வறுமை ஆதலில் …பெரணமல்லூர்…

விழிகளில் நிரம்பாத நிறங்களாய் ருசியினை உணராத நாவாய்தொண்டைக் குழிக்குள் இறங்கும்உணவின் கனம் குறைவாய்வளராத உடம்பை மறைக்கசொற்ப துணியும் வறுமையாய் – பாக்கியலட்சுமி

சில்லறை இல்லை வீசி வந்தேன் வார்த்தைகளை பிச்சைக்காரனிடம் வறுமை…ஓட்டு வீட்டின் ஒழுகளில் சாரல் மழை…கொசுவர்த்தியின் புகையில் தூங்கா தூக்கம் தலையணை இல்லா…

இல்லாததை எண்ணி உழன்றுஇருப்போனின் இகழ்ச்சி தாங்கிகைசேரா கனவுகளின் அழுத்தத்தில்ஒருநொடி வீறிட்டெழும் உறுதியில்உடைந்து நொறுங்கிடும் வறுமைஉயர்வின் உன்னத அஸ்திவாரமே! புனிதா பார்த்திபன்

ஓட்டைவீட்டில் பரிதியே  வெளிச்சம்…மழையே நீராடவும் குடிநீரும்…கந்தலாடையின் நறுமணத்திரவியமே மண்வாசனை…அரைவயிற்றுக் கஞ்சியே பேரமிர்தம்…எந்நிலையிலும் இளமையில் கல்வி…வறுமையின் எளிமை வடிவமிதே…! ✍அனுஷாடேவிட்

இடியாப்பம் கறிக்குழம்பு வகைகளுடன் பிரியாணியும் பிறவுணவு வகைகளெனவிதவிதமாய் உண்டவர்கள் வீணாக்கியதைகுப்பையிலிட்டுகழுவியே சுத்தமாக்கியவள் விடைபெற்று வீடு வந்து பசித்தவயிறுக்கு பழங்கஞ்சி பருகினாள் *குமரியின்கவி*…

வாழ்ந்து பார்க்க வாசல் திறந்தவள்வண்ணங்கள் கொண்ட மனிதர்களை உருவம் காட்டி என்னை உயிர்ப்பித்தவள் உயிருக்கும் உணர்வுக்கும் உணவானவள் உவகையை ஒளித்து உதிரம்…

வாழ்ந்து பார்க்க வாசல் திறந்தவள் வண்ணங்கள் கொண்ட மனிதர்களை உருவம் காட்டி என்னை உயிர்ப்பித்தவள் உயிருக்கும் உணர்வுக்கும் உணவானவள்  உவகையை ஒளித்து…

ஆடம்பரங்கள் தொலைத்த செழுமை அத்தியாவசிய ஏக்கமீந்த வறுமைஏழைகள் வாழ்விலோ வெறுமைபணக்காரனுக்கு பகட்டாய்ப் பெருமைஒழிப்போம் இந்தச் சிறுமை காண்போம் வாழ்வில் இனிமை நாபா.மீரா

மூன்றாம் நாடுகள் என்றும் வளரும் நாடுகள் என்றும்தரம் பிரிப்பர் நம்மை!மேலை நாடுகள் வளரவளங்களை சுரண்டிக் கொண்டுவறுமையை திணித்தது யாரோ??                      பூமலர்