வாரம் நாலு கவி

ஒரு கன்னத்தில் அறைந்தால் அதுசமயம் மறு கன்னத்தைக் காட்டுவது பழமைஒரு கன்னத்தில் அறைந்தால் அதுசமயம் ஒரு மனிதரைக் கொல்லும் காலமிதுவன்முறை நீக்கமற…

சினத்தின் சீற்றத்தையும் அன்பின் முத்தத்தையும்மடந்தையில் முகாமிடும் முத்துப் பருக்களையும்மன்னவன் கொஞ்சலில் மலர்ந்திடும் மஞ்சளையும்உள்மனம் சீறிட கனன்றிடும் செம்மையையும்நம்பிக்கை உடைந்திட உதிர்ந்திடும் உவர்ப்பையும்மணிவயிறு…

கன்னம் கிள்ள தூண்டும் பட்டுகள்ளம் இல்லா முல்லைமொட்டுகொள்ளை சிரிப்பு மின்னல் வெட்டுகொஞ்சம் அழகினில் உச்சுக் கொட்டுமென்மை இதழோ மழலை கன்னம்மேனி உரசிட…

பட்டுப்பூவாய் பூவினிதழாய் இதழினும் மென்மையாய்பட்டாம்பூச்சியென சுற்றியே திரிந்திடும் சிட்டுச்சிறுமியுன்சின்ன சிரிப்பில் சிவக்கும்  கன்னமும்வண்ண வண்ணமாய் வானவில் போலாகவேஎன்னென்று சொல்லுவேன் என் எண்ணமெல்லாமும்உன்னன்பு…

கண்ணம்மா கன்னமா கன்னத்தில் காயமா?காயமா? கன்னத்தில் உண்டாகும் மாயமா? எண்ணத்தால் கன்னத்தில் வண்ணம் மாறுதம்மாகோபத்தில் சிவக்குதம்மா நாணத்தால் வெளுக்குதம்மாமஞ்சத்திலே மனக்குதம்மா மஞ்சளாய்…

முத்தம்..! பால் வாசனை உன் கன்னம்சிரித்தால் குழிவிழும் கன்னம்முகர ஆசைபடும் கன்னம்குழி பனியாரம்போல கன்னம்முத்தம் கொடுக்கபேர் ஆசைமீண்டும் மீண்டும்கொடுக்க ஆசைகன்னத்தில் வாய்பதிக்கும்…

முகமது முழுமையாய் ஒளி பெறமெது மெதுவாய் வெளிக்காட்டி நின்றுஅழகியல் வாசத்தின்  சுவாசமாய் வாசமாய்வசமாய்  இரு விரலுக்குள் சிக்கிமழலைகளின் மனதைப் பதற வைத்துப்பாசமாய்ப்…

மின்னும் அழகு உன் கன்னம்மாசு பரு இல்லா கன்னம்அதில் சிரிக்கும் போது விழும்பள்ளம் அதில் நான் மெல்லவிழுந்தேன் என்பதே நிதர்சனத்தின் உண்மைகாற்றில்…

மஞ்சள் கதிர்களைத் தந்த, அணிகலனின் அழகுகளை பார்க்கும் பரவசம். வளர்ச்சியின் உருப்புக்களில், மூவர் மழைகளைக் காத்து, வாழ்வின் உறுதி மொழி. இச்சிறகுகள்…

எந்நீரையும் தீநீராக்கும் தீரனுன்மகிமை தெரிந்தே மருந்தறிந்தேமுத்தமிழ் முழங்கும் முண்டாசுக்கவியும் முக்கண்ணியிடத்தே முக்கண் நல்கும் தெங்கை தேவையெனத் துதிபாடினானோ! புனிதா பார்த்திபன்