kavithaigal

தலைமுறை தாண்டி காத்திருக்கும் கூட்டமும்,அடக்குமுறைக்கு அடிமைப்பட்டு வதங்கிய வர்க்கமும்,பிள்ளைக் குட்டிகளுடன் வீதியில் நின்று,வெறும் வாயை மென்று பசியடக்கி,காத்திருக்கிறது என்று எம் விடியலென்று???…

காரிருளில் கதிரவனின் ஒளி வீசமாந்தர்களும் விடியலில்  துயில் களையபட்சிகளும் ஒலியெழுப்பி பறந்து செல்லசெங்கதிர்களும் அகிலத்தில் ஆட்சி அமைக்கமதியோ தன் ஒளி இழந்ததுவே…

விடியல் வேண்டிய முடிவிலாப் பயணம் ஓடிக் களைத்த அந்தி வேளையில் அதோ அங்கே இருளைத் துளையிட்ட ஓர் வெளிச்சப் புள்ளி வாஎன…

விடியலெதுவோ விளங்கா வாழ்வின் விளக்(கோ)கமோ கொடிய இரவில் நிலவும் விளக்காமேகதிரவன் கண்டும் கலங்கரை காணாது அதிரா அமைதியாம் அம்புலியில் அடைந்திடில் விடியலென்பது…

விடியலைத் தேடிஅழாதே மனமே…..விடியலைத் தேடி உழைக்கும் கைகள் உன்னிடமே…..தோல்வி  பாடமாக…..வெற்றி இலக்காக…..எரிந்த தீபம் எங்கே கரைந்ததோஅதே இடத்தில் ஏற்று நம்பிக்கை விளக்கை…இருள்…

அனலி அவன் ஆளத் தொடங்கியதும்அம்புலி மெல்ல பின் வாங்கினான்விட்டுக் கொடுத்து வாழும் இவர்கள்இவ்வுலகை ஆள்வதாலே நம்மில்                                                நாளும்நன்னம்பிக்கை பிறக்கிறது நம் வாழ்வில்…

எங்கு பார்த்தாலும்ஒரே இருட்டு… எல்லோர் வாழ்விலும்இருள் நிச்சயமாகஇருந்தே தீரும் அதே போலவாழ்வில் நிச்சயம். துன்பம் இருக்கும். இருள் இருக்கும். எதற்கும் ஒருமுடிவு…

விடியலில் ஒளியாய் வந்தான் பரிதி வெண்ணிற வானில் புள்ளினங்களின் ராகம் வெளிச்சக் கதிர்களை தேடும் பூமிதொடர்ந்தது உறுதியான  நம்பிக்கையின் வெளிச்சம்வாழ்வில்  புதுமை…

புதுவானின் அடிவாரம்கதிரவனின் உதயம்புள்ளினங்கள் கவிபாடபூபாளம் விடியும்.பசுங்கன்று குதித்தோடிதாயின்மடி முட்டும்.பசிதீர்ந்த பின்னாலேபால்வாயிற் சொட்டும்இலைமீது முகங்காட்டும்பணித்துளியும் சிரிக்கும். “சோழா” புகழேந்தி

கட்டிலுக்கு உறவுப் பாலம் இடும்.கதிரவனுக்கு கட்டாய ஓய்வு தரும்ஆதவனை துரத்தி அம்புலியை வரவேற்கும்.அனலை குறைக்கபனி(ணி) செய்திடும்உறக்கத்துக்கு வழிகாட்டிஉலகிற்க்கு நெறியூட்டும்.மண்ணுயிர்க்கு எல்லாம்மார்க்கம் தந்திடும்…