kavithaigal

கழிவறை என்றால் ஒரு கோட்டை,அதில் நாம் மட்டும்தான் ராஜா.கவலைகள் எல்லாம் வெளியேறும்,புதிய நாம் உள்ளே பிறப்போம். ஒரு சிறிய உலகம் அது,அங்கு…

பூமியின் அரண்மனை, வானை தொடும் உயரம்பச்சைப் போர்வை போர்த்தி, காட்சி தரும் அழகுகிழக்கின் காவலன், மேற்கின் கண்காணிப்பான்இயற்கையின் சிற்பி, காலத்தின் சாட்சி…

தும்பிக்கை தூக்கி வானைத் தொடும்தேன் சுவைக்கும் தாகம் கொண்டதுகால்கள் மண்ணை தழுவி நடக்கும்கானகத்தின் காவலன் அதுவே பெரிய கண்கள் ஆழம் சொல்லும்பழங்கால…

உயிரானவளே… உனக்காககாத்திருக்கும்போது மட்டும்… ஏனிந்த உற்சாகம்ஒவ்வொரு நிமிடமும்… கை கடிகாரத்தை வினாடிக்குவிநாடி பார்த்து கொண்டே… வியர்வைஇல்லாத போதும்… கை குட்டையால் முகம்துடைத்து…

கோடி நச்சத்திரங்களில்கொடுத்து வைத்த நச்சத்திரம் இவள்மூக்குத்தி ….. வெண் நிலைவைப் போல்முகத்தில் ஒளி வீசுகிறது ! கீர்த்தனா

பசுமை போர்த்திய இனங்கள்புதுமையில் இனிப்பதில்லை கசப்பதில்லைபழமையில் நம் மனக் கண்களிலிருந்தும்தானாகவே நிறம் மாறும் வரை….! நிறம் மாறிய பின்னும் ஒளியலைகள்நிறம் மாறா…

மனிதன் இயந்திரத்தை பறக்கச்செய்தான்-விமானமாக., இரவில் தெரியும் இன்னொரு நட்சத்திரம்-விமானம். காற்றுக்கடலில் மிதக்கும் ஓர்-அற்புத கப்பல்-விமானம். இறகை அசைக்காமல் பறக்கும் ஓர்-செயற்கைப்பறவை-விமானம். ஓரிடத்திருந்தோரிடத்திற்கு…

சந்தத் தமிழில் கவி எழுதத் தெரியாதவன்சங்கத் தமிழ் முழுதும் அறியாதவன்எதுகை மோனை தெரியாதவன்கவிதை இலக்கணம் கற்காதவன்எழுத தோன்றியதை எழுதும் பாமரன் என்…

துக்கம் பக்கம் வந்து ஆட்டுகிறதுதுடைத்திட கைகளில்லை… வாழ்வு சொல்லும் பாடங்களில்படித்த பக்கங்கள் எல்லாமே இருள்… சிறு புன்னகை உதடு தொட்டாலும்கண்களிலிருந்தும் தூரமாகவே……

முறிச்சாலும் போகலசோம்பல் ,முறுக்கேறிக் கிடக்குதுமுதுகில் ! படைகவி பாகருதன்