ஆழ்ந்த இரவு, மலை முகட்டின் மேல்,
மினுமினுக்கும் விளக்கொளி, கீழே ஒரு நகர்.
மரத்தாலான மாடியில், மெல்லிய காற்று,
அமர்ந்திருக்க இடமிருக்கிறது, அணைத்து கொள்ள அன்பும்.
மங்கிய ஒளியில், மெழுகுவர்த்தி அசைந்திட,
மனம் லயிக்கும் அமைதி, இதயம் குளிரும்.
பச்சை இலைகளும், பொன் விளக்குகளும்,
திருவிழாக் கோலம், இங்கே ஒரு தனி உலகம்.
குளிர் வாட்டும் இரவில், கதகதப்பு தேடி,
கம்பளி போர்த்திய கனவுகள் மலரும்.
வானம் இருண்டிருக்க, நட்சத்திரங்கள் இல்லை,
ஆனால், உள்ளே ஒரு ஒளி, என்றும் அணையாதது.
இந்தக் காட்சியில், காலம் நின்றுவிட,
கண்களுக்கு விருந்து, சிந்தனைக்கு தெளிவு.
அழகிய இரவு, அமைதியின் அலைகள்,
இங்கே அமர்ந்தால், இன்பம் மட்டுமே நிலைக்கும்.
இ.டி.ஹேமமாலினி
