வானம் கருக்க, வெண்மதி எழ,
மங்காத ஒளியில் தங்கும் ஒரு மனம்.
பறவைகள் வீடு திரும்பும் நேரம்,
பாலைவனப் பரப்பில் ஒளிரும் ஒரு தீபம்.
தனிமையின் நிழலில் தாகம் தீர்க்கும்,
தூரத்து நிலவின் குளிர் ஒளி படரும்.
மரத்தின் அணைப்பில் கந்தை ஒன்று,
காலத்தின் சுவட்டில் கதை சொல்லும்.
நிலவின் வெளிச்சம் நீண்ட தூரம்,
நிசப்தம் சூழ்ந்த தனிமையான ஓரம்.
காய்ந்த மரக்கிளை தாங்கும் விளக்கு,
காத்திருக்கும் மனதின் நம்பிக்கைச் சுடர் வழக்கு.
மணல் வெளியில் மெல்ல நகரும் காற்று,
மனதின் ஏக்கத்தை சுமந்து செல்லும் போற்று.
வானின் விளிம்பில் தெரியும் வெளிச்சம்,
வாழ்வின் புதிய நாளை எதிர்நோக்கும் நெஞ்சம்.
இ.டி.ஹேமமாலினி
