கண்ணுக்குப் புலப்படாத கரம் ஒன்று
பூக்களையும் பட்டாம்பூச்சிகளையும் ஏந்தி நிற்கிறது.
அழகுக்கும் வாழ்விற்கும் புதிய வடிவம் கொடுத்து,
மறைந்திருக்கும் உயிரின் மகிமையைச் சொல்கிறது.
எக்ஸ்ரேயில் தெரியும் எலும்புக்கூடு,
மரணத்தின் குறியீடாகத் தோன்றினாலும்,
அதன் உள்ளே பூக்கும் மலர்கள்,
வாழ்வின் தொடர்ச்சியைப் பறைசாற்றுகின்றன.
இரண்டு பட்டாம்பூச்சிகள் சிறகடிக்க,
சுதந்திரத்தின் குறியீடாய் அவை பறக்கின்றன.
வலிமையின் உறைவிடமாய் எலும்புகள்,
அழகின் தூதுவராய் மலர்கள் விரிகின்றன.
இது ஒரு கலைப்படைப்பு,
வாழ்வின் இரு வேறு பக்கங்களைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது.
இறுதிக்கும் ஆரம்பத்திற்கும் இடையே,
அழியா அழகு ஒளிந்திருக்கிறது.
இ.டி.ஹேமமாலினி
படம் பார்த்து கவி: கண்ணுக்குப்
previous post
